گرمایش زمین و مرگ تدریجی بشریت (آلارم کرونا)

اصلی وجود دارد که میگوید: ” اگر تا کنون پروازی را از دست نداده اید، زمان زیادی را در فرودگاه هدر داده اید”
این اصل یعنی حذف کامل یک اتفاق نامطلوب، انرژی و هزینه زیادی میطلبد که گاها به صرفه نیست. به عنوان مثال جهت کاهش تصادفات جاده ای از مردم تقاضا می شود با سرعت کم حرکت کنند و این از لحاظ اقتصادی شاید به دولت کمک بکند اما از بعد زمانی قطعا وقت بیشتری را اتلاف خواهد کرد. بسیاری از بحران های کشوری به دلیل نداشتن برنامه مشخص و آینده نگری همانند کرونا ممکن است به یک بحران جهانی تبدیل شود. علت این اتفاق نیز می توان به عدم تشخیص سیگنال از نویز توسط دولت هاست. همانطور که شاید شنیده باشید منابعی به پندمیک کرونا در سالهای اخیر اشاره کرده باشند اما به دلیل تولید انبوه مقالات امکان تشخیص سیگنال از نویز برای دولت مردان دشوار است. موارد فوق ذات پیش بینی ناپذیر وقایع جهان را نشان میدهد. می بینید که یک بال زدن خفاش در چین منجر به سلسه حوادثی شد که زندگی مردم را تغییر داد. این بیماری به دلیل ناگهانی بودن، ناشناخته بودن، واضح و فوری بودن اثر آن یعنی مرگ و نامشخص بودن پایان آن، توجه بسیاری به خود جذب کرده است.
اما خطر بالقوه دیگری که تدریجی، شناخته شده، غیر قابل بازگشت و مهلک تر است و توجه چندانی به آن نمیشود، مسئله گرمایش زمین (Global Warming) است. در یکی از سناریوهای احتمالی، با آب شدن یخ های قطب، ممکن است ویروس هایی آزاد شوند که تا کنون هیچ انسانی با آنها مواجه نشده. ویروسهایی که شاید کرونا در برابر آنها شوخی بیش باشد. تحقیقات اخیر از کشف 28 گونه جدید ویروس ها در این یخ ها گزارش می دهند. دیدگاه جهانی در خصوص گرمایش جهانی پس از کرونا وارد فاز تازه ای خواهد شد که امیدواریم دولت مردان حداقل این پیش بینی را قبل از وقوع فاجعه بیشتر جدی بگیرد.